Słowo do Słowa

Choć znajomi z najbliższego otoczenia już dawno opowiadali o swoich chorwackich zachwytach, to my wciąż kierowaliśmy się w mniej zagęszczone turystycznie regiony Europy. W tym roku jednak, jak to się mówi, dojrzeliśmy do decyzji o urlopie na Bałkanach i zrealizowaliśmy ten plan tuż po Wielkanocy,

by móc już cieszyć się iście wakacyjną pogodą, ale i wciąż przedsezonowymi widokami Morza Adriatyckiego, a nie morza… turystów:)

Zaraz po przyjeździe z lotniska, tuż przy Bramie Ploce (Vrata od Ploca) trafiliśmy na przemiłego pracownika tamtejszego Centrum Turystycznego, który w neutralny, a nie nachalny sposób przedstawił nam zalety posiadania karty miejskiej, dającej dostęp do kilku zabytkowych obiektów Dubrownika i możliwość zaoszczędzenia nawet do 50% wydatków. Zwykła rozmowa przeistoczyła się wkrótce w przyjazną pogawędkę o wszystkim i każdego kolejnego dnia, nawet z daleka pozdrawialiśmy się jak dobrzy kumple:)

Żeby zacząć zwiedzać już bez zbędnego obciążenia udaliśmy się na naszą bazę, by zostawić plecaki. Mieszkanko na poddaszu, które było naszym chorwackim domem przez kolejne dni usytuowane jest tuż przy deptaku Stradun, więc uchylając okiennice, mieliśmy Stare Miasto na wyciągnięcie ręki:)

Wspomniany deptak, a zarazem główna ulica miasta, wyłączona z ruchu kołowego, ma około 300m długości i gdyby uznać, że Brama Pile (Gradska Vrata Pile)

i sąsiadujący z nią Kościół św. Zbawiciela (Crkva svetog Spasa) to jej początek, to mieszkaliśmy na drugim końcu, widząc z okna historyczny Plac Luza z Pałacem  Sponza, w którym dawniej mieścił się urząd miasta i skarbiec, obecnie archiwum (Sponza – Povijesni arhiv) oraz miejską wieżę zegarową (Gradski zvonik).

Tuż za Bramą Pile stoi okazała fontanna - Fontanna Onufrego (Mala Onofrijeva fontana), która zaopatrywała miasto w wodę od 1444 roku. Według legendy powinno się jej napić ze wszystkich 16 kraników, by spełniło się marzenie. Jak działa to tego jednak nie wiem, bo nie próbowaliśmy:)

DUBROWNIK zachwycił nas od pierwszych minut i trudno znaleźć słowa, by opisać wrażenia, ale wiem jedno, że… mogłabym tam mieszkać. A dlaczego? Ponieważ na jednym lądzie nalazłam cudowną pogodę, czystość otoczenia, uśmiechniętych ludzi i pyszne jedzenie.

Zajrzeliśmy też do Starego Portu (Gradska luka), skąd odpływają statki na wyspę Lokrum, której poświęcę osobny wpis.

Przed końcem dnia wdrapaliśmy się jeszcze na punkt widokowy - SRD (385m n. p. m.), na który weszliśmy dość szybkim tempem, by zdążyć na zachód słońca. Udało się!

Z sezonie można tam też wjechać kolejką linową, ale trasa piesza jest tak przyjemna, że nawet mając taką możliwość, chyba bym się na to i tak nie zdecydowała.

Z wiadomych względów, podziwianie górsko – nadmorskich krajobrazów zakończyliśmy dość późno. W drodze powrotnej brak oświetlenia na leśnym i całkowicie pustym już odcinku trasy, pobudzał moją wyobraźnię i nakręcał spiralę strachu, więc zejścia nie mogę zaliczyć do leniwego spaceru:) Na szczęście, w ciągu 40min. dotarliśmy bez przeszkód do celu i udaliśmy się na zasłużony wypoczynek…

Praktyczne informacje:
1. Dojazd z lotniska do centrum Dubrownika zajmuje około 30-40min. My skorzystaliśmy z autobusu spod terminala przylotów, a za bilet w jedną stronę, kupiony w informacji turystycznej tuż przy wyjściu z lotniska, zapłaciliśmy €6.
2. Mury miejskie mają długość 1940 metrów i można je zwiedzać w cenie 200k, włączając zwiedzanie Fortu – Lovrije. Dokładnie tyle samo kosztuje jednodniowa karta miejska, z którą można zobaczyć jeszcze kilka innych atrakcji w Dubrowniku i skorzystać z tamtejszego transportu publicznego, jeśli zaistnieje taka konieczność.
3. Sieć sklepów spożywczych TOMMY oferuje bardzo dobry wybór produktów, ale trochę wyższe ceny, porównując do sieci KONZUM, która ma dobre ceny i asortyment. W sklepach PEMO znajdziecie natomiast dobre ceny, ale mniejsze urozmaicenie w towarze
4. Dworzec autobusowy, skąd odjeżdżają autobusy na lotnisko jak i te miedzymiastowe, a nawet międzykrajowe (np. do Czarnogóry) znajduje się w porcie Gruz, przy ulicy… Jana Pawła II.

Cdn…