Słowo do Słowa

Zgodnie z wcześniejszym planem, następnym przystankiem na naszej trasie był NEAPOL.
Dotarliśmy tam z Agropoli pociągiem (www.trenitalia.it) i od razu, bezpośrednio z głównego dworca, zaczęliśmy zwiedzanie.
Do późnych godzin popołudniowych miasto było w ogniu naszej krytyki, co tylko utwierdziło nas w przekonaniu, że to najsłabszy przystanek na naszej wakacyjnej mapie…

Do komunikacyjnego chaosu, góry śmieci na ulicach, zamkniętej w niedzielę -„L’Antica Pizzeria Da Michelle”, znanej z filmu „Jedz, módl się i kochaj” z Julią Roberts,

mieliśmy jeszcze na swojej drodze „dziwnych” sprzedawców. Oferowali torby „Prady” dosłownie z ziemi oraz zegarki „Michaela Korsa” i z wiadomych powodów nie polubili naszych aparatów, a my… tego miejsca!

Ale jak to się mówi „im dalej w las, tym więcej grzybów”, dlatego i Neapol zyskał odrobinę w naszych oczach, gdy doszliśmy do portu.

Po drodze delektowaliśmy się pizzą

i chłodziliśmy owocową granitą, równie popularnym napojem Włochów, co kawa.

W porcie przez jakiś czas obserwowaliśmy transport morski na Capri,

a następnie, spacerując promenadą wzdłuż morza,

patrzyliśmy tęsknie na Wezuwiusza i żegnaliśmy się powoli z tym regionem Włoch.

Nie czuliśmy potrzeby zostania w tym mieście na dłużej, dlatego jeszcze przed wyjazdem wróciliśmy do centrum,

na pyszne lody,

i tradycyjne włoskie ciastka… Szczerze przyznam, że miasto podobało mi się bardziej w świetle sztucznym niż w dziennym,

ale nie należało do bezpiecznych, o czym słyszeliśmy już w Rzymie, dlatego wieczorem zwiedzałam miasto bez aparatu:( Dokładnie o północy pojechaliśmy w dalszą drogę. Przed nami było prawie 500 km na północ kraju, które pokonaliśmy nocnym autobusem (www.flixbus.com) i przed 6 rano byliśmy w stolicy… Toskanii.

Cdn…