przez Ola @ Lipiec 22, 2018
„W górach jest wszystko, co kocham, wszystkie wiersze są w bukach. Zawsze kiedy tam wracam biorą mnie klony za wnuka. Zawsze kiedy tam wracam siedzę na ławce z księżycem. I szumią brzóz kropidła. Dalekie miasta są niczem.”
.
Tych, którzy mnie nie znają... informuję, że nie cierpię stagnacji oraz rutyny, za to pisać, czytać
i fotografować, mogłabym bez końca...
Jestem emigrantką z wyboru i choć przyszły port czeka w Gdyni, to trudno jednoznacznie stwierdzić, gdzie ta fala życia poniesie mnie dalej...
W celu bliższego poznania, zapraszam do... czytania!
Pozdrawiam, Ola!
Dodaj komentarz