przez Ola @ Styczeń 10, 2021
„Nie tracąc nadziei, trzeba powoli rozplątywać zasupłane nitki. Choćby sprawa wyglądała beznadziejnie, zawsze gdzieś znajdzie się jakiś luźny koniec. Gdy wokół jest ciemno, pozostaje tylko spokojne czekanie aż oczy przywykną do mroku.”
.
Tych, którzy mnie nie znają... informuję, że nie cierpię stagnacji oraz rutyny, za to pisać, czytać
i fotografować, mogłabym bez końca...
Jestem emigrantką z wyboru i choć przyszły port czeka w Gdyni, to trudno jednoznacznie stwierdzić, gdzie ta fala życia poniesie mnie dalej...
W celu bliższego poznania, zapraszam do... czytania!
Pozdrawiam, Ola!
Dodaj komentarz