Słowo do Słowa

Myślałam, że wrócę do blogowania dopiero po powrocie z urlopu, a jednak zajrzałam tu na chwilę, z powodu deszczowego popołudnia. Postanowiłam wtrącić wyjazdowe słówko, by nadrobić tę blogową ciszę, która stworzyła się przy okazji moich wakacji:)

W dniu poprzedzającym przyjazd do Polski jeszcze pracowałam, zastępując na rannej zmianie chorego kolegę i w związku z tym musiałam wstać o godz. 3.30 rano! Potem nie kładłam się już w ogóle, ponieważ trzeba było dopakować bagaż i wyjść w środku nocy na poranny samolot:( Ledwo patrzyłam na oczy, bo miałam je otwarte od ponad 28 godzin, a przecież ta podróż dopiero się zaczynała… Przed południem wylądowaliśmy we Wrocławiu, by dalej… tak jak w zeszłym roku, dotrzeć w Sudety,     ale nie z bazą noclegową w Karpaczu, tylko w Polanicy Zdrój.  To mój powrót po latach… dokładnie dwunastu.

Taka sentymentalna wyprawa, by przypomnieć sobie miejsca z mojego dzieciństwa, do których jeździłam z rodzicami na wczasy FWP (Międzygórze), czy później podczas studiów.

Do Polanicy dotarłam po południu w piątek i od wtedy właśnie zaczęło się moje prawdziwe, rodzinne urlopowanie…