Kawa zbożowa z Kujaw
przez Ola @ Maj 22, 2020
Wspominałam już wcześniej, że pobyt w rodzinnym mieście wywolał mnóstwo wspomnień, szczególnie w czasie kwarantanny, którą odbywałam w dawnym pokoju, który był moim przytulnym kątem przez ponad 15 lat życia:) Jedno z nich ściśle wiąże się z kawą zbożową, której zapach unosił się nad miastem.
To właśnie w stolicy Kujaw mieściła się pierwsza w Polsce fabryka cykorii, jednego ze składników kawy, którą piłam z mlekiem jeszcze w czasach szkolnych. Fabryka Ferdynanda Bohma i jego brata Ludwika powstała w 1816 roku i szybko stała się miejscem pracy dla całych rodzin. Firma zapewniała opiekę medyczną oraz finansową, gwarantując spokojne bytowanie wszystkim pracownikom, zgodnie z popularnym wówczas hasłem: „Kto u Bohma robi, temu bieda nic nie zrobi”. Co ciekawe, pierwsze partie cykorii sprowadzane były do Włocławka z Prus, ale już wkrótce uprawiana była na lokalnych polach i tak kawowy biznes rósł w siłę, choć nie tylko w tej fabryce, która z czasem miała na rynku dość mocną konkurencję. Najlepszym rozwiązaniem dla Bohma było wejść w spółkę z innym producentem cykorii, poszerzając dotychczasowy asortyment o produkcję budyniu, cukru waniliowego i proszku do pieczenia, a w kolejnych latach również o produkty spożywcze dla dzieci. W latach 60-tych XX wieku, na miejscu fabryki Bohma powstała Kujawska Fabryka Koncentratów Spożywczych ze słynnym na cały kraj ketchupem włocławskim, czy paluszkami, by od lat 90-tych funkcjonować już jako fabryka – Delecta.
Wracając do kawy zbożowej to jest to najzdrowsza z kaw! Bogata w błonnik, selen i magnez idealnie komponuje się do śniadania, przy okazji przywołując miłe wspomnienia z dzieciństwa:)
Nie zawiera kofeiny, nie podnosi ciśnienia, więc może być pita przez dzieci, osoby starsze oraz kobiety w ciąży i do tego jeszcze późnym popołudniem.
Zapraszam na filiżankę, przy okazji życząc wszystkim pogodnego weekendu!
Słowo o… domu
przez Ola @ Maj 10, 2020
„Są na tym świecie ludzie, którzy marzą o wielkich domach, szybkich samochodach i milionach na koncie. Są też tacy, którzy marzą o małym domku w lesie z daleka od tych pierwszych.”
Miesiąc w obiektywie – Kwiecień 2020
przez Ola @ Maj 8, 2020
Rozpoczął się właśnie najbardziej kwietny miesiąc roku, który w tej pozamykanej dla nas rzeczywistości cieszy mnie wyjątkowo mocno, ale dziś wrócę jeszcze pamięcią do poprzednich 30 dni jak to zwykle w tym cyklu.
KWIECIEŃ zaczął się dla mnie zakończeniem dwutygodniowej kwarantanny i mimo daty w kalendarzu, nie był to Prima Aprilis:)
Z uwagi na panujące zakazy, moim pierwszym spacerem niestety nie mógł być jeszcze wtedy ani las ani park, dlatego nawet wyjście na pocztę, czy do sklepu dawało mi wówczas mnóstwo radości, szczególnie widząc i czując budzącą się do życia wiosnę na zewnątrz,
a dzięki temu również i wewnątrz…
Polska codzienność w rodzinnym domu na Kujawach wywołała mnóstwo pozytywnych wspomnień.
Dzięki rodzicom miałam tam jeszcze swoje ulubione przysmaki z dzieciństwa i co najważniejsze ich towarzystwo, nie tylko od święta…
W Wielkanoc też udało nam się być razem,
tyle, że w mniejszym gronie i nie w Tatrach tak jak to planowaliśmy jeszcze przed Nowym Rokiem, no, ale… jeszcze będzie dobrze i z pewnością nadrobimy ten wyjazd w przyszłości. W te Święta już nic nie dało się zrobić, ponieważ wszystkie górskie szlaki i pensjonaty były zamknięte, więc zostało tylko dostosować się do wytycznych, a wolny czas spożytkować na nowe i to bardzo praktyczne talenty m. in. na ręczne szycie maseczek ochronnych:)
W kwietniu moi rodzice obchodzili swoją rocznicę ślubu i z tej okazji upiekłam dla nich ciasto migdałowe według brytyjskiej receptury, jedno z moich ulubionych, a które nie wiadomo kiedy znów będę miała możliwość zjeść do kawy w Londynie.
Obostrzenia w Polsce i na Wyspach utwierdziły mnie w przekonaniu, że w maju na pewno jeszcze tam nie polecę. Na szczęście i zawodowo i prywatnie jestem na bieżąco, stąd wiem, że w Londynie wiosna jest naprawdę magiczna…
Jeszcze przed Majówką postanowiłam zmienić powietrze z centralnej Polski na to bardziej rześkie i przeniosłam się do Gdyni, gdzie korzystałam ze spacerów,
choć w maseczce na twarzy nie do końca dało się czuć morską bryzę…
Teraz, na tym urlopie w Trójmieście tym bardziej nie chce mi się wracać do Anglii, bo nie ma jak w domu… mimo wszystko:)
Jak będzie dalej czas pokaże, a tymczasem pozdrawiam ciepło malowniczym zdjęciem nieba, życząc Wam spokoju duszy, słońca w sercu i mnóstwo zdrowia!
Słowo od… Boba Dylana
przez Ola @ Maj 3, 2020
„Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nigdy nie gaś światełka nadziei.”
.