Słowo do Słowa

Z perspektywy czasu stwierdzam, że cały nasz pobyt w Beskidzie Śląskim można określić jako „gonitwę z burzami”, ponieważ nie było dnia, by nas przed nimi nie ostrzegano i bliżej, czy dalej nie mieć ich nad głowami…
Słysząc kolejne wieści w tym temacie, musieliśmy planować nasze wyprawy tak, by w razie godziny zero, nie igrać z naturą, tylko się przed nią schować…

Wybraliśmy się najpierw na szlak w stronę Klimczoka (1117m),

skąd można podziwiać panoramę gór ze schroniskiem w linii prostej. Odwiedziliśmy je już poprzednim razem, dlatego celowo szliśmy teraz drogą, która go omija, by zyskać cenne minuty na docelowe wejście… i kilka ujęć:)

Idąc szlakiem, a nie samopas środkiem góry jak niektórzy, nie można nie zauważyć „Chatki”, stworzonej dla turystów i… przez turystów.

Jej ściany, szczególnie te wewnętrzne, stanowią ciekawą mapę przeżyć i wspomnień – zdjęcia, kartki, kilka słów…

Teren wokół to pamiątki z krótkich spacerów jak i z dalszych wypraw,

nawet tych międzynarodowych…

Bardzo malownicze miejsce, w bardzo sentymentalnym klimacie, aż nie chciało się stamtąd schodzić:)

Niestety, zgodnie z zapowiadaną prognoza, wkrótce niebo zasnuło się ciemnymi chmurami, na szczęście było to tuż przy schronisku – „Chata wuja Toma”, gdzie mogliśmy przeczekaliśmy tę ulewę.

Dawno już takiej wody z nieba nie widziałam, nawet mieszkając na co dzień w deszczowym Londynie:))

Początkowo, widząc to miejsce i aurę za oknem spytaliśmy nawet o wolne pokoje w razie uziemienia, ale załoga zdawała się zupełnie nie zauważać naszego pobytu, dlatego z nadzieją czekaliśmy na poprawę pogody:(

Na szczęście, po pół godzinie  wszystko ustało i mogliśmy wrócić do swojej bazy;)

Cdn…